மணி செந்தில்

 

கால்கள் இழந்தும் கண்,கைகள் சிதைவடைந்தும்

சித்தம் குழம்பிப்போய்

சிரித்தும் அழுதுக் கொண்டும்

ஊனமாய் போய்விட்ட ஒரு பெரும் சமுதாயம்

கத்தி அழுதபடி

காரிருளில் அங்குமிங்கும்

வாழ்ந்த மண்ணை

வாயினிலும் தலையினிலும் அள்ளி எறிந்து

ஆவிகளாய் அலைந்தபடி.

ஒப்பாரி வைக்கின்ற ஓலத்தை

என் வாழ்வில் எப்படிதான் நான் மறப்பேன்.

என் சகியே..

                          -திரு.

எனக்கு முன்னால் அமர்ந்திருந்த சரவணன் தலைகவிழ்ந்து அமைதியாய் இருந்தார். என்ன.. என்று தளர்ந்த குரலில் கேட்டேன். நிமிர்ந்த சரவணனின் கண்கள் கலங்கி இருந்தன. கவிஞரை இரண்டு நாளா காணோம் ..என்றார்.

எங்கே போனாருன்னு தெரியல ..

எங்களால் கவிஞர் என அழைக்கப்பட்ட விழியன் என்னும் அந்த நண்பனின் முகம் ஒரு நொடி கண் முன் தோன்றி மறைந்தது இன்னும் பதட்டமாக இருந்தது.

ஏன்..ஏதாவது பிரச்சனையா ..

 இல்ல.. அவரு கொஞ்சம் நாளா தூங்கல..பத்திரிக்கையில வர்ற செய்திகள பாத்துட்டு நிறைய குடிக்க ஆரம்பிச்சிட்டாரு..திடீரென இப்ப காணோம்.

செய்தி சொல்லிக் கொண்டிருந்த சரவணனுக்கும் கண்கள் கலங்க ஆரம்பித்தன.

நல்ல வேளை அவரால காணாம போக முடிஞ்சது.. இல்ல சரவணன்..என்ற என் பதிலை அவரும் எதிர்பார்த்திருப்பார் போல..

தலையை மீண்டும் கவிழ்ந்துக் கொண்டார்.உரையாடல்கள் எதுவும் அற்ற ,சொற்கள் தீர்ந்த மனிதர்கள் இருவரும் அந்த அறையில் ஏறக்குறைய உறைந்த நிலையில் அமர்ந்திருந்தோம்.

எங்களுக்குத் தெரியும். எங்களைப் போல பலரும் அப்படித்தான் அந்நேரத்தில் உறைந்திருந்தார்கள் என..

.

அந்த அலைபேசி இலக்கத்தை கண்டாலே மனதிற்குள் பதட்டம் வந்து சேர்ந்துக் கொள்கிறது. வெளிநாட்டு எண். பேசுபவர் அயல் மண்ணான அமெரிக்காவில் இருந்து புதிது புதிதாக ஈழ யுத்தச் செய்திகளை சொல்லும் எனது நண்பர் பாக்கியராசன். கடந்த சில நாட்களாக எதுவும் பேசவில்லை. இப்படி பேசாமல் அவர் எப்போதும் இருந்ததில்லை. இது புதிது. இப்படி பேசாமல் இருந்தது கொஞ்சம் ஆறுதலாகவும் இருந்தது. ஏனென்றால் அப்போது எல்லாமும் முடிந்திருந்தது. நீண்ட தயக்கத்திற்கு பிறகு அழைப்பினை எடுத்தேன்.

சொல்லுங்க தல..

எதிர்முனையில் நீண்ட மெளனம்.

தல..

ம்ம்ம்..

என்னங்க..

ஒண்ணுமில்ல..

அமெரிக்காவில் இருந்து அலைபேசியில் அழைப்பவரிடத்தில் என்ன என்று கேட்டால் ஒன்றுமில்லை என்கிற பதிலைப் பெறுவது சற்று விசித்திரமானது என்றாலும் எனக்கு ஆச்சர்யமானது இல்லை. கிளிநொச்சி வீழ்ந்த போது கூட இயக்கம் பெரிய திட்டம் வைத்துள்ளது என்கிற நம்பிக்கையை என்னுள் விதைத்தவர் அவர். தற்போது சொற்களற்ற மனிதராய்.. ஏறக்குறைய சலனமற்ற மெளனத்தைப் போர்த்திக் கொண்ட மனிதராய் உலர்ந்துப் போனார்.

தோத்துட்டோம் தல. என்று அவர் தழுத்தழுத்த குரலில் சொல்லி முடிப்பதற்கு முன்னரே நான் இங்கே அழுது விட்டேன். செத்துட்டோம் தல என்று சொல்லியவாறே அந்த அழைப்பை துண்டித்தார். இனி அவரிடம் பகிர எந்த செய்திகளும் இல்லை.

எங்களுக்குத் தெரியும். எங்களைப் போல பலரும் அப்படித்தான் அந்நேரத்தில் உறைந்திருந்தார்கள் என..

.

ஈழத் தாயகத்தை இழந்ததும், அந்த விடுதலைப்போரில் நாம் தோற்றதும் வெறும் சரித்திர நிகழ்வுகள் அல்ல. அத் தோல்வி ஒரு வரலாற்றுச் சம்பவமல்ல. அந்த இழப்பு தாயகத் தமிழகத்தில் வாழ்ந்து வந்த பல்லாயிரக்கணக்கான இளைஞர்களின் ஆழ்ந்த உளவியல் காயம். அத் தோல்வி மாறவே மாறாத குற்ற உணர்ச்சி. ஒரு வகையிலான வலியும், கழிவிரக்கமும் நிரம்பிய உளவியல். அந்நாட்களில் ஒரு முத்துக்குமார் எரிந்து இறந்துப் போனான். பல முத்துக்குமார்கள் இறக்கமுடியாமல் அனுதினமும் எரிந்துக் கொண்டிருந்தார்கள்.

.

எதிரே நடந்து வருபவர்களைக் கூட ஏறெடுத்துப் பார்க்க இயலா காயத்தினை..முகத்தில் ஏற்பட்ட வடுவாய் ஈழத்தின் அழிவு உணர்வுள்ள ஒவ்வொரு தமிழின இளைஞனின் இதயத்திலும் ஆழமாய் ஏற்படுத்தி சென்று இருக்கிறது. 2009 மே மாதத்தில் விடுதலைப்புலிகள் பெரும் பின்னடைவை சந்தித்துக் கொண்டிருந்த போது ..அந்த பின்னடைவை வெற்றியாக கொண்டாடிக் கொண்டிருந்த கூட வேலைப் பார்த்த ஒரு சிங்களனை கொல்லத்தோணுகிறது என சிங்கப்பூரில் பணிபுரிந்து வருகிற என் தம்பி ஒருவன் வெறித்தனமாக என்னிடம் அலைபேசியில் கதறியது இன்னமும் காதில் ஒலிக்கிறது. ஆம்..உலகம் முழுக்க தமிழின இளைஞர்கள் புலிகளின் பின்னடைவை தங்களது தோல்வியாக கருதி தங்கள் ஆன்மாவை காயங்களால் நிறைத்துக் கொண்டார்கள்.
கண்கள் சிவந்து..கை கால்கள் நடுங்கி..எங்கே அழுது விடுவோமா என்றெல்லாம் அஞ்சி..இனி வாழ முடியுமா என்றெல்லாம் மயங்கி ..தன்னிலை மறந்து ஒரு நாட்டினை அழியக் கொடுத்தோமே என்கிற குற்ற உணர்வில் சவமாய் திரிந்த நாட்கள் அவை.  தலைவரின் உடம்புப் போல ஒன்றை தொலைக்காட்சியில் காட்டுகிறார்கள் என்ற செய்தி வந்தவுடன் குலை நடுங்கி ..இது வரை கொண்ட நம்பிக்கைகள் நட்டாற்றில் போனது போல நா குழறி..உடல் வியர்த்து ..நினைவற்று கிடந்த அந்த கோர நாட்களின் துயர் நினைவுகளை இன்று நினைத்தாலும் உள்ளம் வலிக்கிறது.  அது ஒரு நம்ப முடியாத முடிவு. ஆம். நம்ப முடியாத முடிவு.

.

ஏனெனில் ஈழத்தின் போர் வரலாறு நம்பவே முடியாத விசித்திரங்களைக் கொண்டது. ஆசியாவின் பெரும் வல்லாதிக்க நாடான இந்தியாவின் அமைதிப்படையை தோற்கடித்து ஒரு மாபெரும் தேசத்தை விடுதலைப்புலிகள் உருவாக்கி இருந்தார்கள்.  பல சாகசங்களை, பல வெற்றிகளை நம்பவே முடியாத அளவிற்கு பெற்று எதிலும் இருந்து மீண்டு வருவார்கள் என்கிற பொது உளவியலை தாயகத் தமிழர்களிடையே ஏற்படுத்தி இருந்தார்கள்.  புலிகளின் கடந்த காலம் புகழ்ப்பெற்ற மீள் எழுச்சிகளால் நிரம்பியது.

.

விடுதலைப்புலிகள் வெறும் ஆயுதங்கள் மீது பற்றுக் கொண்டு முரட்டுத்தனமான போர்களால் தங்கள் விடுதலைப்பாதையை சமைத்துக் கொண்டவர்கள் அல்ல. ஒரு தேசிய இனத்தின் பன்னெடுங்கால கனவினை தனது தியாகங்களால் நினைவாக்க முயன்ற ஒரு யுகத்தின் தலைவர் தயாரித்த தனித்த வார்ப்புகள். பூர்வக்குடி ஒன்றின் விடுதலைப்போராட்டதினை உலக வல்லாத்திக்கமே ஒற்றைக்குடையின் கீழ் நின்று எதிர்த்தது அதுதான் முதல் முறை. ஏனெனில் எதனாலும் விலைக்கு வாங்க இயலா மலையாக விடுதலைப்புலிகள் திகழ்ந்தார்கள். சமகாலத்தில் அறிவும், உணர்வும், ஆற்றலும் சமவிகிதத்தில் கலந்த அற்புத கலவையாக அவர்கள் விளங்கினார்கள்.

. ‘

ஒரு கனவு நாட்டினை அவர்கள் உதிரமும், உயிரும் கொண்டு கட்டினார்கள். களவு இல்லாத, கற்பழிப்பு இல்லாத, ஒரு துளி லஞ்சம் இல்லாத, சாதியற்ற, பொருளாதார ஏற்றத் தாழ்வு ஒழிந்த ஒரு சமநிலை நாட்டை புலிகள் படைத்தார்கள். பெரும் பெரும் அறிவார்ந்த தலைவர்களால் கூட சாத்தியமற்ற ஒரு கனவினை பொடியன்கள் என்று அழைக்கப்பட்ட அந்த வசீகரம் மிக்க வாலிபத் தோள்கள் கட்டி எழுப்பின.  சீர் மிகுத் தமிழ்மொழியில் அறிவிப்புப் பலகைகள், உயர்படிப்பு வரை தாய்மொழிக் கல்வி என உள்ளங்கை அளவு நாட்டில் தங்கத் தமிழ்மகள் இதுவரை இல்லாத இன்முகத்தோடு ஆட்சிச் செய்தாள்.

.

தொடர்ச்சியான சிங்கள பேரினவாத தாக்குதல்கள்.. உலகம் முழுக்கத் தடை, மின்சாரமோ, அடிப்படை வசதிகளோ இல்லாத வாழ்க்கை,  என சகலவிதமாத தடைகளுக்கு மத்தியில் தமிழினத் தலைவர் மேதகு.பிரபாகரன் இப்பூமிப் பந்தில் தமிழர்களுக்கான ஒரு நாட்டை கட்டி எழுப்பியே விட்டார். எத்தனை நீண்ட கால தவம்.. எத்தனை உயிரிழப்புகள்…எத்தனைப் போராட்டங்கள்.. எத்தனைப் போர்க்களங்கள்…???

 பாரதியும், பாரதிதாசனும், பெருஞ்சித்திரனாரும், பாவாணரும், புலவர்  கலியபெருமாளும், தமிழரசனும், இன்னும் பலரும் கண்ட கனவினை நம் கண் முன்னால் நிஜமாக்கி காட்டினார். தமிழரின் தொன்ம அறத்தோடும், மரபு வழி பிறந்த மறத்தோடும் கூடிய தன்மானத் தலைமையாக தலைவர் பிரபாகரன் விளங்கினார்.

.

எதற்கும் தலைவர் விலை போனதில்லை. தனித்தமிழ் ஈழம் என்கிற ஒற்றைப் புள்ளியிலிருந்து எந்த நொடியிலும் விலகியதில்லை. மாகாண முதலமைச்சர், துணை அதிபர் , வசதியான வாழ்க்கை, உச்சப்பட்ச பதவிகள், பணம் ,புகழ் என்றெல்லாம் பல்வேறு சலுகைகள் அவருக்கு முன்னால் மண்டியிட்டப் போதும் சமரசம் இல்லாத சரித்திரனாய் தலைவர் விளங்கினார். அவரும், அவரது படைகளும் நாம் நிஜ உலகில் பார்க்க இயலா அற்புதன்கள். யுத்தக் களத்தில் நின்ற போதும் பூக்களை மிதிக்காமல் சண்டையிட்டவர்கள். ஒரு  கையில் துவக்கு ஏந்திய போதிலும், மறுகையால் உலகை ஆரத்தழுவி நேசித்து கவிதைப் பாடிய காவிய மனசுக்காரர்கள். மனித நேயமும், கொள்கைப் பிடிப்பும் கொண்ட போராட்டக் காலமொன்றை அவர்கள் உருவாக்கினார்கள். திலீபனும், அங்கயற்கண்ணியும், மில்லரும், கிட்டுவும், குமரப்பாவும், புலேந்திரனும், பால்ராஜ்ஜீம், தமிழ்ச்செல்வனும் என பட்டியலிட்டால் எழுதிக் கொண்டும், புகழ்ந்துக் கொண்டும் போய்க் கொண்டே இருக்கலாம் என்ற அளவிற்கு வான்புகழ் கொண்டு வரிசையாய் தாய் மண்ணை முத்தமிட்டு தமிழ் அன்னைக்காக விண்ணையேறிய வானவில் போராளிகள் அவர்கள். ஆம் .‌நாம் கனவில் மட்டுமே காண முடிகிற அற்புதங்களை நிஜத்தில் செய்து விட்டு சென்றார்கள் அவர்கள்.

.

உண்மையில் நாம் இழந்தது ஈழம் என்கிற நம் தாய் மண்ணை மட்டுமா உறவுகளே..? அல்ல. அந்த மனிதர்களை.. கனிவு நிரம்பிய கண்களோடு, துணிவு நிரம்பிய நெஞ்சோடு உலவிய போர்க்களத்தில் பூத்த பூக்களை… அல்லவா நாம் இழந்திருக்கிறோம்..? இனி எக்காலத்தில் அவர்களை நாம் சந்திப்போம்..? திரைப்படங்களில் மட்டுமே சிந்திக்க முடிகிற அந்த கதாநாயகர்களை கண்டு எந்த நாளில்.. எவ்விடத்தில் …ஆரத்தழுவி அழப்போகிறோம்..??

காட்டுக்குள் இருந்தாலும் கம்பீரமாக விமானம் கட்டி பறந்து விண்ணை முத்தமிட்ட அந்த அறிவின் செறிவானவர்களை இனி எந்த செருக்களம் காணும்..?

.

இத்தனை இழப்பிற்கு பின்னரும் இன்னும் எதைக் கேட்டு ஈழத்து மண் தன் அடிமை விலங்கொடிக்க காத்திருக்கிறது..? .  நினைத்தாலே மனம் கனமாகி கண்கள் குளமாகின்றன. இனியொரு காலம் பிறக்கும். மீண்டும் பாலச்சந்திரன் பிறப்பான். மீண்டும் இசைப்பிரியா தன் குரலால் பாடுவாள். இன்னொரு முறை புதுவை அய்யா தனது புத்தொளிக் கவிதைகளால் புவிக்கு ஒளியூட்டுவார். இலட்சியம் மிக்க கண்களோடும், கலைந்த தலையோடும், வசீகரனாய் திலீபன் மீண்டும் யாழ்த் தெருக்களில் திரிவார்.  வெடி மருந்துத் தூள் படிந்திருக்கிற ஈழப் புல்வெளிகளில் மீண்டும் காந்தள் மலரும்..என்கிற நம்பிக்கை மனதின் ஏதோ மூலையில் மின்மினிப்பூச்சிப் போல சுடர்விட்டு அலைந்துக் கொண்டிருப்பதால் தான் பெருமூச்செறிதல்களோடு இந்த வாழ்வினை நம்மால் வாழ முடிகிறது.

.

ஒரு பத்தாண்டு கூட கடக்காத சூழலில் இதுவும் கடந்துப் போகும், இன்னமும் கடந்துப் போகும், இதற்கு மேலும் உடைந்துப் போகும் என்கிற எதிர்மறை மனநிலையோடு ஈழ விடுதலையை அணுக இயலாது. தேக்கி வைத்த கோபம்… தன் சொந்த சகோதரியின் பிறப்பு உறுப்பினை படம் எடுத்து சிங்களன் உலகத்தின் விழிகளுக்கு விருந்தாக்கி விட்டானே என்கிற அவமானம்.. தோல்வி தந்த வலி… தலைக்குனிவு.. சொந்த சகோதரனை பறிக் கொடுத்த வன்மம்..  நம் தாய் மண்ணின் மடியில் அன்னியன் கால்பதித்து திரிகிறானே என்கிற பழிவாங்கல் உணர்ச்சி.. சென்ற முறை இருந்த மறத்தோடு.. உலகத்தை தழுவிய பார்வைக் கொண்டு எழுகிற ராசதந்திர நகர்வு ..இன்னும் பல..இன்னும் பல கொண்டு நம் தாயக விடுதலையை..ஈழப்பெருந்தேச கனவினை சாத்தியப்படுத்த இந்த பூமிப்பந்தில் வாழ்கிற ஒவ்வொரு தமிழனும் ஆழ்மனதில் இருந்து உறுதியேற்கிற நாள் தான் இந்த இனப்படுகொலை நாள்.

இது இழப்பின் நாள் அல்ல. உயிர் மூச்சால் நம் உடன்பிறந்தவர்கள் காற்றில் கலந்து சுவாசமாய் நம்மை எழுப்புகிற நாள்.

எழுவோம். திருப்பி அடிப்போம். பகை முடிப்போம்.

இருள் விலக்கி விடுதலைச்சூரியனின் சுடர் பிடிப்போம்.

தமிழர்களின் தாகம் தமிழீழத் தாயகம்.

— மணி செந்தில்

.

70 total views, 10 views today

நிறமற்ற என்
சொற்களின்
மீது உனக்கு
பிடித்த
வண்ணத்தை
பூசி விடு..

கூடவே
அப்போதைய
உன் மனநிலைக்கு
தகுந்தாற் போல்…
ஒரு அந்தியையோ..
ஒரு மழையையோ..
கூதிர் காலமொன்றையோ..
வெண்பனிச் சாரலையோ..
கொடும் பாலையையோ. .
அவசியம் இணை.

சொற்களை கரைத்து
விழுங்கும்
பின்னணி இசை
இசைக்கப்படின்
இன்னும் பிரமாதம்.

முடிவில் ஒரு
மலை முகட்டின்
மேலமர்ந்து
தனிமைப்
பொழுதொன்றை
நீயே தேர்ந்தெடு.

என் சொற்களை
உடை அவிழ்ப்பது
போல..
தனித்தனியே கழற்று..
கலைத்துப் போடு.
நிறைவேறாத படைப்பின்
நிராசை ஓவியனாய்
வெற்று பார்வை
ஒன்றைப் பார் .

எழுத்துகளாய் எஞ்சி
இருப்பவற்றை..
உனக்கு பிடித்தமாய்
கோர்த்துப் படி..

நான் தெரியலாம்.
சில நேரங்களில்
நீயும்.

மணி செந்தில்.

17 total views, no views today

…..

2016 ஜனவரி.

அவர்கள் எங்களை தடுத்தார்கள். இதற்கு மேலே வாகனங்கள் செல்ல முடியாது. பாலங்கள் உடைந்து கிடக்கின்றன என்றார்கள். நாங்கள் எதிர்பார்த்ததை விட அழிவு அதிகமாகத்தான் இருந்தது. சாலையோரத்தில் நின்றுக் கொண்டிருந்த மக்கள் எதிரே வாகனங்களை மறித்து, இருப்பதை பிடிங்கிக் கொள்ளும் அளவிற்கு நிலைமை மோசமாகதானிருந்தது. பசியால் வெளிறிய கண்களோடு குழந்தைகள் ஏங்கி நிற்கின்ற அக்காட்சி எதனாலும் சகிக்க முடியா துயராய் இருந்தது. ஆம். கடலூர் ஏறக்குறைய துண்டிக்கப்பட்ட நிலமாய் , வேதனையும், அழுகுரல்களும் நிரம்பிய மனித வாதையின் கொடுஞ்சாட்சியாய் மாறிய தீவாய் மாறி இருந்தது.
அந்த பொழுதில் தான் என் அலைபேசி அலறிய வண்ணம் இருந்தது. எங்கே அண்ணன் வந்துட்டீங்களா என 5 நிமிடங்களுக்கு ஒரு முறை பதற்ற அழைப்பு. ஒரு கடை வீதிக்கு முன்னால் எங்கள் வாகனம் நிறுத்தப்பட்டது. இந்த விபரத்தை நான் அலைபேசியில் சொன்னவுடன் பக்கத்தில் தான் இருக்கோம். இதோ வர்றோம். என சொன்னதை கேட்டு நான் நிமிருகையில்.. கருஞ்சட்டை அணிந்த ஏழெட்டு இளைஞர்களோடு கடல் தீபன் வந்துக் கொண்டு இருந்தான். எப்போதும் புன்னகையை சுமந்திருக்கும் முகம் அன்று..தொடர்ச்சியான பல உறக்கமில்லா இரவுகளை கண்டு சோர்ந்திருந்தது. கடந்த சில வாரங்களாகவே அந்த இளைஞர்கள் உறங்கி இருக்கவில்லை. சரியான உணவோ, ஒய்வோ இல்லாத சூழலில் கொடும் கூற்றாய் விளைந்த இயற்கைக்கு எதிராக அந்த எளிய இளைஞர்கள் போர் தொடுத்து நின்றார்கள். மக்களை காக்க வேண்டும். அவர்களின் கடும் துயரினூடே ஏதாவது ஒரு ஆறுதலை , மீட்பை தந்து விட வேண்டும் என அந்த இளைஞர்கள் போராடினார்கள். அவர்களுள் கடல் தீபன் தனித்து தெரிந்தான். மாநிலம் முழுக்க இருக்கிற நாம் தமிழர் உறவுகளிடத்தில் கோரி உதவிகள் பெற்று அதை மக்களிடம் சேர்ப்பதில் மிகுந்த கவனம் கொண்டிருந்தான். எங்கள் வாகனம் வந்த உடன் ஏதோ உதவி வந்திருக்கிறது என ஓடி வந்த மக்களை ஒழுங்கு செய்ய முடியாமல் கண்கலங்கி நின்றிருந்த அவன் மெல்லிய குரலில் சொன்னான்.. எது தந்தாலும் தீராத பசியை , குறையாத வலியை இந்த புயல் வெள்ளம்.. தந்து விட்டு போயிடுச்சிண்ணே..அது தான்னே பெரிய துயர்.
அவனை இதற்கு முன் பல முறை சந்தித்து இருக்கிறேன். அண்ணன் சீமானின் செயல் வடிவம் அவன். அவருடைய உதட்டில் இருந்து சொல் புறப்படும் முன்னரே செயலில் இறங்கி இருப்பான் தீபன். மக்களுக்காக,மக்களோடு நிற்பதற்காக நாம் தமிழரில் விரும்பி இணைந்து இருந்தான். அயலகத்தில் பார்த்து வந்த வேலையை விட்டுவிட்டு 2009 க்கு பிறகான தமிழின எழுச்சியை தகவமைப்பதில் தன் வாழ்க்கையையே இழந்து அர்ப்பணித்து நின்ற இளைஞன் அவன்.
.
அவன் மீது தான்.. அந்த கடலூர் கடல்தீபன் மீதுதான்.. இன்று தமிழக அரசு குண்டர் சட்டத்தை ஏவி இருக்கிறது. காவிரி நதி நீர் சிக்கலில் எத்தனையோ அரசியல் அமைப்புகள் போராடின. ஆனால் நாம் தமிழர் கட்சியின் மீது மட்டும் வரலாறு காணாத அடக்குமுறை. சென்னையில் உள்ள கட்சியின் பொறுப்பாளர்கள், தொண்டர்கள் என குறிவைத்து காவல் துறை வேட்டையாடியது இந்திராகாந்தி காலத்து எமர்ஜென்சி அத்துமீறல்களுக்கு சற்றும் குறையாதது. தமிழகமெங்கும் கட்சியின் பொறுப்பாளர்களுக்கு அச்சுறுத்தல்கள், அன்பான அறிவுரை போன்ற மிரட்டல்கள், முளைச்சலவை பேச்சுக்கள் என பல்வேறு ஆயுதங்களை காவல்துறை மூலம் உபயோகித்து நாம் தமிழர் கட்சிக்கு எதிரான ஒரு வெளிப்படையான யுத்தத்தை ஆளும் வர்க்கம் நடத்தி வருகிறது. என்ன நடக்கிறது என்று பார்க்க வந்த நடிகர் மன்சூரலிகான் மீது கூட பொதுச் சொத்தை சேதப்படுத்தியதாக வழக்கு.
.
இத்தனைக்கும் ஒரு ஒழுங்கமைவு போராட்டத்தை தான் அண்ணன் சீமான் வடிவமைத்தார். இராணுவத்தைப் போல ஒரு பார்வை மூலம் தன் தம்பிகளை கட்டுப்படுத்தி படை நடத்துவதில் , போராட்டக் களங்களை அமைப்பதில் சீமான் தேர்ந்தவர். ஏறக்குறைய 30 வயதிற்குட்பட்ட இளைஞர்களின் பெருங்கூட்டம். உணர்ச்சியும், அறிவும் சமவிகிதத்தில் கலந்து சூழலியல், அரசியல், இயற்கை, வேளாண்மை, உலக அறிவு, கலை பண்பாட்டு விழுமிய புரிதல் என பல்வகை நுண்மாண் நுழைபுல அறிவோடு ஒரு இளைஞர் படையை சமகாலத்தில் கட்டுவதில் அண்ணன் சீமான் வெற்றிப் பெற்றிருக்கிறார். ஆனாலும் ஒரு போராட்டம் இரு முனைகளை கொண்ட கூரிய ஆயுதம். எந்த வகையிலும் அத்துமீறல்கள் எளிதில் நுழையக் கொடுக்கிற அபாயத்தைக் கொண்ட ஆபத்து. இம்முறை திட்டமிட்டு அதுதான் நடந்தது. காவிரி நதி நீர் உரிமைக்காக காவல் துறை அனுமதித்த இடத்தில் தான் நாம் தமிழர் கட்சியினரும், இயக்குனர் இமயம் பாரதிராஜா தலைமையிலான தமிழர் கலைப் பண்பாட்டு பேரவையினரும், தமிமுன் அன்சாரி, தனியரசு, கருணாஸ் என பல தலைவர்களும், அவர்களது அமைப்பினரும், போராடிக் கொண்டிருந்த வேளையில் எதிர்பாராத காவல் துறையின் தாக்குதல்கள் நிகழ்ந்தன. இயக்குனர் வெற்றிமாறன், தமிழர்நல பேரியக்கத்தின் தலைவர் களஞ்சியம்,அவரது கரூர் மாவட்ட பொறுப்பாளர் ரமேசு ஆகியோர் கொடுமையாக தாக்கப்பட்டார்கள். இந்நிலையில் காவல்துறையினர் தாக்கப்பட்டதாக வழக்கு பதிவு செய்து சென்னையில் இருக்கிற நாம் தமிழர் பொறுப்பாளர்கள் இரவோடிரவாக கைது செய்யப்பட்டனர்.அவர்களது வீடுகளுக்குள் நள்ளிரவில் புகுந்து ,மின்சாரத்தை நிறுத்தி, அலைபேசிகளை பறித்து மிகப்பெரிய பயங்கரவாதிகளை கைது செய்து போல தோற்றத்தை ஏற்படுத்தியது காவல் துறை. கடந்த 10-04-2018 அன்று நடந்த போராட்டத்தில் கைது செய்யப்பட்ட ஐயா .பெ.மணியரசன், செந்தமிழன் சீமான் , தனியரசு, தமிமுன் அன்சாரி, இயக்குனர் பாரதிராஜா, இயக்குனர் அமீர் உள்ளீட்ட 780 நபர்கள் கைது செய்யப்பட்டனர். இதில் சீமான் மீது மட்டும் கொலைமுயற்சி உள்ளீட்ட கடும் பிரிவுகளில் வழக்கு பதிவு. ஐபிஎல் மைதானத்தில் செருப்பு வீசி கைதான பிரபாகரன், அய்யனார், மகேந்திரன் ,வாகைவேந்தன் உள்ளீட்ட11 பேர் மீது பிணையில் வரமுடியாத பல்வேறு பிரிவுகளில் வழக்கு பதிவு. அன்றைய தினமே சேப்பாக்கம் தொடர் வண்டி நிலையம் அருகே முன்னெச்சரிக்கையாக கைது செய்யப்பட்ட 9 பேரும், பிரதமர் மோடி வருகையை முன்னெச்சரிக்கை நடவடிக்கையில் கைது செய்யப்பட்ட மாநில ஒருங்கிணைப்பாளர் அன்புத்தென்னரசன் உள்ளீட்ட 13 பேரும், நேற்றுதான் பிணையில் வந்துள்ளார்கள். பிரதமர் மோடி வருகைக்கு எதிர்ப்பு தெரிவித்து கைதான சீமான் அவர்களை தொடர்ச்சியாக சிறைப்படுத்தப் போவதாக கிடைத்த தகவலை அடுத்து அங்கு வந்த நடிகர் மன்சூர் அலிகான் உள்ளீட்ட 11 பேர் கைது செய்யப்பட்டு பொதுச்சொத்தை சேதப்படுத்தியதாக வழக்கு பதிவு செய்யப்பட்டு இன்னும் சிறையில் இருக்கின்றனர். குறிப்பாக மன்சூர் அலிகான் கைது செய்யப்படும் 2 நாட்களுக்கு முன்னர் தான் பித்தப்பை அறுவை சிசிக்கை மேற்கொண்டு மருத்துவ மனையில் இருந்தவர் என குறிப்பிடத்தக்கது.கடந்த 14 ஆம் தேதி ஸ்டாலின் என்பவரும் கைது செய்யப்பட்டார். இன்னும் கட்சியின் பல முக்கிய பொறுப்பாளர்களை கைது செய்ய காவல் துறை முனைப்பாக உள்ளது. இந்நிலையில் கட்சியின் மாநில ஒருங்கிணைப்பாளர்களில் ஒருவரான கடல் தீபன் மீது குண்டர்கள் சட்டம் பாய்ந்துள்ளது.
.
நீண்ட தொலைவு கொண்ட இலட்சியப் பயணத்தில் இது போன்ற அடக்குமுறைகளை கடக்காமல் ஒரு வெகுசன அரசியல் அமைப்பு பயணப்பட்டு விட முடியாது என்ற புரிதல் இருந்தாலும், இங்கே அரசியலைப்புச்சட்டத்தால் உறுதி செய்யப்படுகிற அனைத்து வகை உரிமைகளும் மிதித்து அழித்தொழிக்கப்படுகிற இவ்வேளையில் இது சனநாயகமா..இல்லை சனநாயக போர்வையில் விளைந்த பாசிசமா என்கிற கேள்வி நமக்குள் எழுகிறது. காவிரி நதி நீர் உரிமைகளில் போராடுவதாக காட்டிக்கொள்கிற தமிழக அரசு, போராடும் சக அமைப்பினரை கொடும் வழக்குகளில் சிக்க வைத்து சிறையில் அடைப்பதை எந்த வகையில் எடுத்துக் கொள்வது என்கிற கேள்வியில் இருந்தே பிறக்கிறது இவர்களின் போராடுவதன் லட்சணம்.
.
கடல் தீபன் போன்றோர் கடலலைகளுக்கு ஒப்பானவர்கள். எண்ணற்ற துயர் காற்றின் தாக்குதல்களுக்கு மத்தியிலும் ஓயாமல் உழைப்பவர்கள். அடிமைப்பட்டு அல்லலுற்று ..தாழ்ந்து வீழ்ந்து கிடக்கிற அன்னை தமிழ்ச்சமூகத்தின் விடுதலைக்காக தன் சுய வாழ்வினை தூக்கி எறிந்து விட்டு மாசற்ற இலட்சியங்களுக்காக.. தன்னையே விலையாக கொடுத்தவர்கள். இவர்களைப் போன்ற இளைஞர்களை தன் உடன்பிறந்தானாக கொண்டு நிற்கிற அண்ணன் சீமானும், அவரது தத்துவமும்.. இருண்டு கிடக்கிற அரசியல் வானில்.. நிகழத் துடிக்கிற அதிசயம்தான். அதில் மின்னும் பொன்துகளாய்..ஒரு ஒளித்துளியாய் கடல் தீபன் மின்னுகிறான்.
……

இந்நேரம் இருட்சிறையின் தனிமை பொழுதொன்றை மழைக்கால தேநீராய் மாற்றி அருந்திக் கொண்டிருப்பான் கடல் தீபன். மின்னும் அவனது விழிகளில் தான் தமிழ்த்தேசிய இனத்தின் எதிர்காலம் சுடர் விடுகிறது.

.
மணி செந்தில்

13 total views, no views today

 

 

 

 

…ஆகப்பெரும்

கண்ணாடியாய்
கனவு பிம்பங்களை
மாறி மாறி
வரும் வாழ்வின்
உதய,
அஸ்தமனங்களுக்கு
ஏற்ப வாரி இறைத்துக்
கொண்டிருந்தோம்.

சரிவொன்றின்
சங்கடப்படுத்தும்
நிழலொன்றில் கூட
கலையாத பிம்பமாய்
நம் பற்றை
தகவமைப்பதில்
கவனம் கொண்டிருந்தோம்.

பிசிறில்லா இசையாய்
மாசற்ற கவிதையாய்
அருவமான அற்புதமாய்
அது நிகழ்ந்துக் கொண்டே
இருக்க வேண்டும் என
உறுதி கொண்டோம்..

தவறுகள் மீதும்
காரணங்கள் மீதும்
கட்டப்பட்ட கண்ணாடி
மாளிகையாய்
அது காட்டப்பட்டு
விடக் கூடாதென்றும்..

சின்ன விழி அசைவில்
கூட தெறிக்கும் உணர்வு
கல்லொன்றின் வீசலில்
அது விரிசலாகி விடக்
கூடாதென்றும்..

சில கணக்குகள்
சமைத்து
நமக்குள்ளாக
விடைகளையும்
நாம் சேகரித்து
வைத்திருந்தோம்..

பிரிவொன்றின்
பிரளயக்
காற்று கசியும்
அபாயமிருக்கிற
அனைத்து
பொந்துகளும்
அடைப்பட்டு
விட்டதென நாம்
அறிந்திருந்த
வேளையில் தான்..

வெண்ணிற இரவுகள்*
பக்கங்களில் இருந்து
இறங்கி வந்த
கனவுலகவாசி
சொன்னான்..

உங்களின்
நிலாக்காலம்
அந்த
கண்ணாடியில்
கரும் புகையாய்
படிந்திருக்கிறதென..

சட்டென
மீட்டப்பட்ட
வீணையின்
தந்தியாய்
அதிர்ந்தோம்.

கண்ணாடி
விரிசல் விட
தொடங்கிற்று.

– மணி செந்தில்

* வெண்ணிற இரவுகள்.
மாபெரும் எழுத்தாளர்
தாஸ்தாவெஸ்கி எழுதிய
சிறு புதினம்.

16 total views, no views today

பொய்கள்
பாசியென
படர்ந்திருந்த
குளமொன்றில்
அரூவ மீனாய்
நீந்திக்கொண்டிருந்த
உன்னை நோக்கி
எறியப்பட்ட தூண்டில்
வாயில்தான்
என் கனவொன்று
இரையாய் சிக்கித்
தவித்துக்
கொண்டு இருந்தது.

829 total views, 4 views today

 

 

 

இயற்கையின் படைப்பில் மகத்தானது பெண்தான்.அவளைப் போல எதுவும் உலகில் வலிமையானது இல்லை. பெண்களின் உழைப்பினால்..தியாகத்தினால் பரிபூரணம் அடைகிறது உலகு. மானுட வாழ்வின் மகத்தான விழுமியம் பெண்தான்.

இரவுப் பகலாக பெண்கள் உழைக்கிறார்கள். வாழ்வதற்காக போராடுகிறார்கள். ஆண்கள் அலட்சியப்படுத்தும் ஒவ்வொன்றையும் பெண்கள் கவனம் கொள்கிறார்கள். படைக்கிறார்கள். மன்னிக்கிறார்கள்.மாசற்ற அன்பிற்காக வாழ்வின் இறுதி நொடி வரை ஏங்கி மாள்கிறார்கள்.

சக மனிதனின் சலனப்பார்வை ஒன்று கூட சங்கடப்படுத்துகிற அவர்களது வாழ்வை ஒரு ஆணாக இருந்து நம்மால் சிந்திக்கக் கூட முடியாது.

அவர்கள் மர்மமானவர்கள் அல்ல. மறைவானவர்கள். அதே சமயம் கம்பீரமானவர்கள். மறுக்கப்படும் மதிப்பிற்காக.. சக உரிமைகளுக்காக வரலாற்றின் வீதிகள் முழுக்க காத்திருப்பவர்கள்..

என் உலகம் சிறுவயதில் இருந்து பெண்கள் சூழ் உலகு. நான் ஒவ்வொரு முறையும் வீழும் போதும் பெண்கள் தான் என்னை தூக்கி நிறுத்தி அவையத்து முந்தி இருக்க அனுப்பி இருக்கிறார்கள்.

ஒரு கனிவான பார்வை ஒன்றின் மூலமாகவே கலைந்த ஒரு ஆணை ஒரு பெண்ணால் காப்பாற்ற முடிகிறது. சிக்கலான கோடுகளை ஒரு வெற்றுத்தாளில் கிறுக்குவது போல வாழ்வினை தன் போக்கிற்கு கிறுக்கித்தள்ளும் ஆணின் ஒழுங்கின்மையை ஓவியமாக்குவது பெண் தான்.

மார்க்ஸ்.. ஜென்னி, லெனின்.. நதேழ்தா, சே குவெரா …அலெய்டா, பிரபாகரன்.. மதிவதனி, பாரதி.. செல்லம்மா, என நீளும் .அப்பட்டியல் ஒரு உண்மையை உலகிற்கு உரத்து அறிவிக்கிறது..

பெண்ணால் தான் ஆண்.

என் சிறு வயது வாழ்வில் சென்னை அடையாறு ஆந்திர மகிள சபாவின் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான சிறப்புப் பள்ளியில் பயின்ற போது வயது முதிர்ந்த மேட்டர்ன் அம்மா என்று அழைக்கப்பட்ட ஒரு ஆங்கிலோ இண்டியன் மதர் தான் என் பராமரிப்பாளர்.

எப்போதும் வெள்ளுடை தரித்து ..சிலுவை தரித்து வலம் வரும் அந்த கனிவு கண்ட முகம் தான் நான் கண்ட முதற் கடவுள்.

சுருக்கங்கள் நிரம்பிய அவரது முகம் அங்கே பயின்ற எங்கள் ஒவ்வொருக்கும் பிரத்யோக புன்னகையை அள்ளி இறைக்கும்.பால்யத்தில் நேரக்கூடா எம் தனிமையை அவரது விழிகள் தான் நேர் செய்யும்.

ஒரு பனி இரவில்.. மெழுகுவர்த்தி ஒளியில் பைபிள் படித்துக் கொண்டிருந்த அவரை தூக்கக் கலக்கத்தில் மங்கலாய் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். இப்போது நினைத்தாலும் சிலிர்க்கிறது. ஒரு ஓவியம் போல உறைந்து பைபிளின் வாசிப்பில் இருந்த அவர்.. தன்னியல்பாய் கொண்டிருந்த உள்ளுணர்வின் மூலமாய் நான் விழித்துக் கொண்டிருப்பதை உணர்ந்துக் கொண்டு விட்டார். மெதுவாய் எழுந்து வந்து என்னருகே வந்த அவர்… ஆதரவாய் என் தலையை கோதினார். தாயை பிரிந்த என் வேதனையை சிற்சில கோதல்களிலும், அன்பான வருடல்களிலும் நேர் செய்தார். இன்றளவும் நான் உணரும் மேரி மாதா அவர்தான். அந்த கடவுளின் கருணையால் அந்த இரவில் நான் பேரன்பு கதகதப்போடு உறங்கினேன்.

மறுநாள் காலை நான் விழித்த போது மேட்டர்ன் அம்மா அதே உடையோடு மலர்கள் சூழ ஒரு கண்ணாடிப் பெட்டியில் படுத்திருந்தார்.. மரணச்சுவை அறியாத வயது. ஏதோ மேட்டர்ன் அம்மா தூங்குகிறார்கள் எனக் கருதினேன். பிறகு மாலையில் தான் யாரோ சொன்னார்கள் மேட்டர்ன் அம்மா இனி வர மாட்டார்கள் என.

நீண்ட காலம் அவரது விரல்கள் புரட்டிய வண்ணம் இருந்த அந்த பைபிள் தனியே அதே மேசையில்.. தனிமை ராகம் இசைத்தவாறு உறைந்திருந்தது. ஆம்… கடவுளே வாசித்த பைபிள் அல்லவா அது.. ??

நினைத்தாலே ஊறும்
இந்த கனிவை.. இன்றளவும் நெகிழ்வுடன் என் விழிகளில் சுரக்கும் கண்ணீரை… அளிக்க ஒரு பெண்ணால் மட்டுமே முடிந்திருக்கிறது.

இன்றளவும் பெண்களே கண்ணீரை அளிக்கிறார்கள். அவர்களே ஈரம் கனக்கும் விழிகளை துடைத்து ஆற்றுப்படுத்தும் விரல்களாக இருக்கிறார்கள்.

என்னை நேசித்த, நேசிக்கிற, உருவாக்கிய, உருவாக்குகிற..

என் வாழ்வின் சகல விதமாகவும் நிறைந்திருக்கிற.. அவர்களுக்கு..

உழைப்பால்.. காதலால்..தாய்மையால்..
இன்னும் பிற பலவற்றால்..இந்த உலகை இன்னமும் வாழ தகுதியாக்க போராடும்…அவர்களுக்கு..

இனிய பெண்கள் தின வாழ்த்துகள்.

98 total views, no views today

 

 

அந்த கோபுரம்
அவ்வளவு
எளிமையானதல்ல..

114 total views, no views today

 

 

 

https://youtu.be/rMAOPsp5EB0

நினைவுகள்
பாசியாய்
படர்ந்திருக்கிற
அந்த விழிகளில்தான்..

தவழும்
கனவலைகளில்
தவிப்போடு
நான் நீந்துகிறேன்..

காற்றின் சிறகுகளோடு
கணப்பொழுதுகளில்
கைக் கோர்த்து
நடம் புரிகிற
அந்த காரிருள்
கூந்தல் இழைகளில்தான்
நான் விழித்திருக்கிறேன்.

அசையா நொடிகளில்
கசிந்துருகி..
இமையோரம் ததும்பி
நதியென பின்
பெருக்கெடும்
கண்ணீர்த் துளிகள்
வழிகிற அந்த
செம்மை கன்னக்
கதுப்புகளில் தான்
நான் உயிர்த்தெழுகிறேன்..

மோகத்திரள்
மழை மேகமாய்
கருக்கிற முடிவிலி
இரவில் ..
நிகழாத
பெளர்ணமிக்காக
காத்திருக்கும்
அடிவானமாய்
சிவந்திருக்கும்
அந்த தேவதையின்
நிலா முகத்தில் தான்
நித்தமும் நான்
குளிர் காய்கிறேன்..

கால மலர்கள்
வாழ்வின் விருட்சத்தில்
இருந்து உதிர்ந்து
இதய வேரில் நிறைந்தாலும்
இன்னமும் வசந்தமாகவே
என் புன்னகையில்
நிறைந்திருக்கிற
அந்த கவிதை
கழுத்தோரம் தான்
நான் இளைப்பாறுகிறேன்..

நாம் வாழ்ந்தது
சம்பவங்களின் சங்கிலித்
தொடர் அதிரும்
வாழ்வின் ஓட்டமல்ல..
இன்னமும் நீளும்
மாபெரும் காப்பியத்தின்
பொன்னெழுத்து பக்கங்கள்
என மயக்க மொழியில்
வெளிவந்த அந்த
வார்த்தை
தடுமாற்றங்களில் தான்..
என் மிச்ச வாழ்விற்கான
உயிர் எச்சத்தை நான்
உருவாக்குகிறேன்..

இன்னுமொரு இரவு..
மற்றுமொரு மதியம்..
பிறிதொரு மாலை..
என அடுக்கடுக்காய்
நினைத்துப் பார்த்து
சிலிர்க்கும் அந்த
நிலாக்கால
நேசங்களில் தான்
நான் பூத்துக் கொண்டே
இருக்கிறேன்..

யாருமற்ற அந்தர வெளியில்
தனித்து பறக்கும்
பெருங் கழுகொன்றின்
தனிமை போல..

நானும்..
என் காதலும்
தனித்திருக்கிறோம்…

பின்னிரவு குளிரில்
உறைந்திருக்கும்
ஆழ் கடலின் சலனமற்ற
அமைதி போல..

காத்திருக்கும்
என் உணர்வுகளின்
ராகத்தை இளையராஜா
பாடலாய் வாசித்துக் காட்ட..

என் நரம்புகளால்
இறுக்கி கட்டப்பட்ட
ஒரு கிடார் இருக்கிறது..

வாசித்துக் கொண்டே
இரு..

உயிரோடு நானும்
இருக்கிறேன்..

……..

இவ்வாறாக நீளும்
இந்த கவிதை ஒரு போதும்
முடிவதில்லை தான்.

அது போலத்தான் எனதன்பும்..

……..

தினங்களில் குறுக்கிக்
கொள்ள..
என் காதல்
இன்பியல் நிகழ்வல்ல..

மாறாய் பிரிவின்
இரத்தம் கசியும்
இசைத்தட்டு..

வாழ்வின் நிகழ்தகவு
முள்ளாய் கீறினாலும்..

மகத்தான
வாழ்வொன்றின்
ஆன்ம ராகத்தை
பாடியே
தீரும்..

மீண்டும்..

கேட்கிறாயா சகி..?

287 total views, 1 views today

47 total views, 2 views today

150 total views, 1 views today